بلبرینگ خود تنظیم نوعی بلبرینگ است که قادر به جبران خطاهای هم‌محوری و انحرافات جزئی در شفت‌ها و محورها که بدلایل گوناگون در ساخت تجهیزات یا حین کارکرد رخ می‌دهد می باشد.
اگر فاصله طولی بین تکیه گاه های بیرینگ زیاد باشد که فاصله هوزینگ ها افزایش پیدا کند یا شافت تحت بارگذاری خمشی قرار گیرد ، ناهمراستایی به وقوع می‌پیوندد. عموم بیرینگ ها مانند بلبرینگ های شیار عمیق و یا رولبرینگ استوانه ای تحمل این نوع انحرافات را ندارند و دچار فروپاشی می‌شوند.
 این بلبرینگ‌ها دارای دو ردیف ساچمه بوده و معمولا شیار خارجی آنها کروی است که به آنها اجازه می‌دهد به‌طور خودکار تنظیم شوند. رینگ خارجی با پروفیل مقعر مانند، توانایی خود تنظیمی و عدم حساسیت به ناهمراستایی محور شافت و نشیمنگاه بیرینگ را دارد. حلقه داخلی بلبرینگ خود تنظیم دو مسیر غلتش دارد و حلقه خارجی آن دارای یک مسیر غلتش کروی مقعر می‌باشد.
مرکز انحنای رینگ خارجی بلبرینگ خود تنظیم با محور هوزینگ منطبق بوه و در یک راستا می‌باشد. اما محور داخلی بدلیل تقعر در قسمت داخلی رینگ خارجی، می‌تواند منحرف شود یعنی رینگ داخلی، ساچمه ها و قفسه نسبت به محور هوزینگ، انحرافات را جبران کنند. این میزان جبران انحرافات در بارگذاری ها معمولا بین 0.07 تا 0.12 رادیان است که در انواع بلبرینگ خود تنظیم با توجه به ساختار و شرایط حاکم بر سیستم متفاوت است.
در بلبرینگ های خودتنظیم این قابلیت را دارند که بارهای شعاعی را حمل کنند اما برای جابجایی بارهای محوری کاربردی ندارند. بلبرینگ خود تنظیم به صورت آب بند شده وجود دارند و حساسیتی نسبت به ناهماهنگی زاویه ای نداشته و با انحراف شفت ایجاد می‌شوند